Τι είναι το πένθος
To πένθος είναι ο τρόπος που αντιδρούμε στο θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Πρόκειται για μια επίπονη συναισθηματική διαδικασία, στην οποία μπαίνουμε ύστερα από μια σημαντική απώλεια. Όταν καλούμαστε, δηλαδή, να αποχωριστούμε από εκείνον που πέθανε και να προσαρμοστούμε σε έναν κόσμο από τον οποίον εκείνος θα λείπει.
Το πένθος δεν εμφανίζεται μόνο όταν πεθάνει κάποιος αγαπημένος μας, αλλά και μετά από μια απώλεια γενικότερα, όπως ένας χωρισμός ή ακόμη και αν χάσουμε ένα αντικείμενο, στο οποίο είχαμε επενδύσει ιδιαίτερα συναισθηματικά.
Το πένθος, ως αντίδραση, παρατηρείται ακόμα και στα ζώα. Για παράδειγμα, τα δελφίνια κάθονται πολλές ώρες δίπλα στο νεκρό τους σύντροφο ή ένας σκύλος μπορεί να κλαίει και να περιμένει να γυρίσει το χαμένο αφεντικό του.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει στη ζωή τους απώλειες και έχουν έρθει αντιμέτωποι με τον πόνο που τις συνοδεύει.
Όταν χάνεις κάποιον που αγαπάς μπορεί να νιώσεις:
- Κενό > «η ζωή δεν έχει νόημα πια»
- Φόβο > «τι θα κάνω μόνος/η;»
- Θυμό > «πώς μπόρεσες να το κάνεις σε μένα αυτό»;
- Ενοχή > «μήπως έκανα εγώ κάτι;»
- Αποπροσανατολισμό > «πώς θα είναι η ζωή μου από 'δω και πέρα»;
- Παράπονο > «γιατί σε μένα»;
Τα Συμπτώματα και τα Στάδια του Πένθους
Τυπικά συμπτώματα του πένθους είναι η κοινωνική απόσυρση, η διαταραχή της συγκέντρωσης, οι αυξομειώσεις του βάρους, οι δυσκολίες στον ύπνο, το κλάμα και ο εκνευρισμός. Κάποιες φορές όμως, ειδικά στην αρχή, μπορεί να νιώσεις ότι τα συναισθήματά σου είναι «παγωμένα», ότι δε νιώθεις στεναχώρια, λύπη ή πόνο. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου γι' αυτό. Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, ακριβώς γιατί αυτό που ζουν φαίνεται πολύ επώδυνο για να το αντέξουν.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η περίοδος που κάποιος αναμένεται να διαχειριστεί το πένθος είναι 6-12 μήνες και η διαδικασία αυτή περνάει από κάποια στάδια.
- Στην αρχή, το γεγονός αντιμετωπίζεται ως σοκ. Το άτομο δεν μπορεί ακόμα να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί.
- Το «μούδιασμα», που παρατηρείται στην αρχή, αρχίζει να υποχωρεί. Ο πόνος μπορεί να γίνει μεγαλύτερος σ' αυτήν τη φάση και το άτομο να νιώθει μεγάλη οδύνη.
- Το άτομο αρχίζει, σιγά-σιγά, να θυμάται, να αναπολεί όσα το συνέδεαν με αυτόν/η που έφυγε.
- Αργότερα, ξεκινά η διαδικασία της προσαρμογής. Το άτομο αρχίζει να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα της απώλειας.
- Με τον καιρό, αποκτά νέους ρόλους, συνδέεται με άλλους ανθρώπους και μπορεί να κάνει νέες σχέσεις.
- Σιγά-σιγά, η σχέση με εκείνον που έφυγε αρχίζει να υπάρχει αποκλειστικά στη μνήμη και η σκέψη του να μη συνοδεύεται πια από τόσο πόνο.
|
