Η Αντίδραση στο Πένθος
Όλοι οι άνθρωποι δεν περνάνε τα στάδια με τον ίδιο τρόπο ή με τον ίδιο ρυθμό.
Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο τραυματικά γεγονότα, υιοθετούν κάποιες άμυνες για να διευκολυνθούν προσωρινά.
Έτσι μπορεί:
- Να αρνούνται το γεγονός. Να λειτουργούν σα να μην έχει γίνει.
- Να μπλοκάρουν τα συναισθήματά τους, ώστε να προστατεύονται από την έντασή τους. Αυτό έχει, συχνά, ως αποτέλεσμα να μοιάζουν αδιάφοροι.
- Να εκτονώνουν τον πόνο και την οδύνη με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, με υπερβολικό θυμό σε καταστάσεις στις οποίες δεν αναλογεί τόση ένταση.
- Να απομονώνονται και να κρατούν συναισθηματικές αποστάσεις από τους άλλους, θεωρώντας ότι δεν έχουν ανάγκη κανέναν, ώστε να αποφύγουν το ενδεχόμενο να πληγωθούν ξανά.
- Άλλοι, πάλι, μπορεί να νιώθουν πολύ φοβισμένοι και αδύναμοι και να αρχίσουν να εξαρτώνται από τους άλλους σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο παρελθόν.
- Να νιώθουν ευέξαπτοι, επιθετικοί, καχύποπτοι και επιφυλακτικοί μπροστά σε φαινομενικά ακίνδυνες καταστάσεις.
Αντιμετώπιση του Πένθους
Για να ξεπεράσουν αυτή την τραυματική εμπειρία, οι άνθρωποι χρειάζεται να βιώσουν τη διαδικασία του πένθους. Οι συγγενείς και οι φίλοι μπορούν να βοηθήσουν, πολλές φορές, μόνο και μόνο με την παρουσία τους, ενώ η βοήθεια ειδικευμένων ψυχολόγων μπορεί να είναι χρήσιμη, αφού περάσει το πρώτο κρίσιμο διάστημα του σοκ και το άτομο δυσκολεύεται να περάσει στα επόμενα στάδια του πένθους. Πολλές φορές, αυτό συμβαίνει όταν με αυτόν/η που χάσαμε είχαμε μια συγκρουσιακή σχέση και δεν καταφέραμε, όσο ζούσε, να μιλήσουμε για τα προβλήματά μας μαζί του. Άλλες φορές, η διαδικασία του πένθους είναι πιο δύσκολη όταν η σχέση ήταν υπερβολικά στενή και δεν είχαμε προλάβει να ξεχωρίσουμε από αυτόν που χάσαμε και να αυτονομηθούμε.
Συνήθως, λέγεται ότι κάποιον που είναι σοβαρά άρρωστος δεν πρέπει να τον απασχολούμε με δικά μας προβλήματα ή να του μιλάμε για δύσκολα και δυσάρεστα ζητήματα. Αντίθετα, όμως, πολλές φορές η αρρώστια επιτρέπει σε αυτόν που πάσχει να γίνεται πιο δεκτικός, να μαλακώνει και να μπορεί να ακούει τους προβληματισμούς των άλλων. Μπορούμε, λοιπόν, στις δύσκολες ώρες της αρρώστιας και μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο, ακόμα και να τον ανακουφίσουμε μιλώντας του για αυτά που μας δυσκολεύουν στη ζωή μας ή στη σχέση μας μαζί του.
Όταν βιώνεις μια σημαντική απώλεια είναι σημαντικό:
- Να μιλάς για το πώς αισθάνεσαι.
- Να ακουμπάς στους ανθρώπους που σε περιβάλλουν και εμπιστεύεσαι.
- Να ζητήσεις εξειδικευμένη βοήθεια.
- Όλα τα συναισθήματα είναι δικαιολογημένα. Μη νιώθεις ένοχος/η αν κάποιες φορές λειτουργείς με έναν τρόπο που φαίνεται αταίριαστος ή ακατανόητος.
Πηγές και περισσότερες πληροφορίες:
|
