Αλλοδαποί μαθητές σε ελληνικά σχολεία

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 υπήρξε μια εμφανής αύξηση του αριθμού των αλλοδαπών μαθητών που εντάχθηκαν στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Ο αλλοδαπός έφηβος, δεδομένου ότι βρίσκεται σε μια περίοδο που διαμορφώνει την ταυτότητά του, αντιμετωπίζει, συνήθως, επιπλέον προβλήματα, κατά τη διάρκεια ένταξής του σε μια νέα κοινωνία, σε μια νέα χώρα. Η διαμόρφωση της ταυτότητας και της προσωπικότητάς του είναι μια επίπονη διαδικασία, η οποία λαμβάνει χώρα και μέσα στο σχολείο.

Στη σχολική κοινότητα, μερικές φορές, υπάρχει η αμφισβήτηση για οτιδήποτε καινούργιο ή ξένο. Έτσι, ο αλλοδαπός μαθητής καλείται να αποδείξει την αξία του και να καταφέρει να επικοινωνήσει με τους συνομηλίκους του. Αναγκάζεται να μάθει γρήγορα την ελληνική γλώσσα και να υιοθετήσει στο σχολείο διαφορετικούς κανόνες, από αυτούς που μέχρι τώρα, ίσως, είχε συνηθίσει.

Μερικές φορές, γίνεται επιθετικός και αντιδραστικός, όταν νιώθει ότι στιγματίζεται λόγω της διαφορετικότητάς του. Άλλες φορές, αναζητά συμμαχίες με μαθητές άλλων εθνικοτήτων και περιφρουρεί τους συμπατριώτες του. Αρκετές φορές, είναι έτοιμος να απαρνηθεί την κουλτούρα του, προκειμένου να νιώσει αποδεκτός από τους συμμαθητές του.

Και βέβαια, το αν η ένταξή του στο σχολικό περιβάλλον θα είναι ομαλή, εξαρτάται και από την αντιμετώπιση των καθηγητών και των δασκάλων του. Από το χώρο και το χρόνο που θα του δώσουν για να νιώσει οικεία και να αναπτυχθεί.

Τι ρόλο όμως παίζει η οικογένεια;