Γιατί είμαι τόσο μόνος;

Σ' αυτή την περίοδο αλλαγών που διανύετε, ίσως κάποιοι από σας, για κάποιες χρονικές περιόδους να σκέφτονται:

- «πόσο θα ήθελα να είμαι αυτό που φαντάζομαι ότι θα μπορούσα να είμαι»! ή
- «πόσο θα ήθελα να είμαι το τέλειο παιδί που δεν ήμουν τότε»!

Συγκρούεται, δηλαδή, η πραγματικότητα με τη φαντασία. Η σύγκρουση αυτή δεν είναι για όλους ξεκάθαρη ή συνειδητή. Το σημαντικό είναι να γνωρίζετε ότι συγκρούεται η πραγματικότητα με τη φαντασία σε ό,τι αφορά στην εικόνα του εαυτού μας.

Αυτές οι συγκρούσεις, καθώς και το πώς νιώθετε για το σώμα σας που αλλάζει,  δημιουργούν, και αυτό είναι φυσιολογικό, θλίψη και παραίτηση, δηλαδή, την αίσθηση ότι βαριέστε, ότι δεν αντέχετε άλλο, ότι δεν σας νοιάζει τίποτε. Δημιουργούν, επίσης, ένα αίσθημα μοναξιάς, αλλά και την αναζήτησή της.

Λέτε: «δεν μπορώ τους άλλους, οι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα, καλύτερα στη μοναξιά μου». Βέβαια, οι άλλοι δεν τα καταφέρνουν απαραίτητα καλύτερα. Απλώς, ίσως δεν ξέρετε τι νιώθουν ή όταν λένε ότι όλα πάνε καλά, ίσως, να προσπαθούν να αποφύγουν να συνειδητοποιήσουν τι νιώθουν.

Οι φάσεις θλίψης εναλλάσσονται με φάσεις που αισθάνεστε χαρά έως ευφορία. Είναι τότε, ίσως, που δέχεστε θετικά το γεγονός ότι αλλάζετε, ότι ωριμάζετε. Ίσως και να κατανοείτε, τότε, ότι αυτά που σας συμβαίνουν είναι παροδικά. Όσο για την ευφορία, μην την ακούτε κατά γράμμα. Η αίσθηση ότι όλα μπορείτε να τα καταφέρετε και ότι μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε δεν είναι αληθινή και ίσως να εμπλακείτε σε πολύπλοκες καταστάσεις ή και κινδύνους αν δεν αξιολογήσετε έγκαιρα τις συνέπειες.

Τι μπορείτε να κάνετε με τη θλίψη και τη μοναξιά, ώστε να προωθήσετε την εξέλιξή σας;

Η θλίψη, η απομόνωση, η αποφυγή των συναισθημάτων είναι, ως ένα βαθμό, φυσιολογικές άμυνες στο ξεχείλισμα των συναισθημάτων, τα οποία δυσκολεύεστε να τα εκφράσετε με λόγια.

Ωστόσο, στην εφηβεία η θλίψη μπορεί να βιωθεί και ως ευκαιρία για την κατά προσέγγιση πραγμάτωση αυτής της ιδανικής εικόνας του εαυτού. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να μετριάσετε προοδευτικά την ιδανική εικόνα σας, δηλαδή να κατεβάσετε τον πήχη, σύμφωνα με τις δυνατότητές σας. Να παραιτηθείτε, δηλαδή, από ένα κομμάτι του ιδανικού εαυτού σας και ίσως από κάποιες απολαύσεις (π.χ. ονειροπόληση). Τότε, η θλίψη αποκτά νόημα.

Αν σας ενδιαφέρει να βγείτε από τη θλίψη, ξεκαθαρίστε, τι είναι σημαντικό για σας, σε ό,τι αφορά στην προσωπικότητά σας και σε ό,τι αφορά στις επιδιώξεις σας.

• Ξεκαθαρίστε, τι θέλει το περιβάλλον σας από εσάς.
• Πού διαφωνείτε και πού συμφωνείτε.
• Μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε;
• Αξιολογήστε πού έχει νόημα να πειθαρχήσετε τον εαυτό σας
  και πού να είστε χαλαροί.

Η αυτοπειθαρχία είναι ένας τρόπος για να κερδίσετε την ελευθερία.

Μέσω αυτής της διεργασίας, θα έχετε ουσιαστικά συμμετάσχει συνειδητά στη δημιουργία του δικού σας νοήματος για τη ζωή.